kalbimden kaderimden kederimden
seni asarak. Seni yazarak. Seni okuyarak
kitapların dallarına: gökyüzü kılıyorum!
bu gökyüzü; ömür olsun aşk olsun kıyı olsun!
her dağa okunan fazladan bulut olsu!
ismin yeni bir kavram. Yeni bir anlam.
insanlığa çığır! saçların yol!
tekrarın, sonsuzu dünyanın.
tanrım boşluğa düşen dünyayı
eksik kıldın. ben tamamladım:
sevgilimin sesiyle kurtardım.
kalbimden kaderimden kederimden
göğünden isteğim şudur:
tutkunun kara gözlerinde
suretim suretin olsundur.
bu hayat durmaz, katı akar
kötülük, zulüm, savaş yakar
biz ağaçların, nehirlerin toprağıyız
sonsuz şarkım sözcüklerinle
yorgun gerçeğimi saracağım
kalbimden kaderimden kederimden
senden başka isteğim yoktur.
gece büyür büyüler
uyuyarak uzanıyorum sana
büyü yapıyorum sözcüklere
ıslak kuru fark etmez sesli sessiz
okuyorum seni gecelere
kendimi yakmaya başladım işte!
uyuyarak uzanıyorum sana
yalnızlığımın asası sözcükler
büyü yapıyor gecelere
ıslak kuru fark etmez sesli sessiz
yağmur yağdırıyorum kalbine
kendimi yakıyorum yine!
(Nisa Leyla’nın yokoluş bir sözcükse adlı kitabından)